"همه چیز بجز اسلحه" عنوان برنامه سیستم تعرفه های ترجیحی است که توسط اتحادیه اورپا به نفع کشورهای کمتر توسعه یافته برپا شده و به این کشورها اجازه صادرات بدون محدودیت و بدون پرداخت عوارض گمرکی را میدهد.
تجارت می تواند یکی از عوامل توسعه باشد. کشورهای درحال توسعه می توانند با گسترش صادرات خود به سایر کشورها در جهت توسعه اقتصادی قدم بردارند. به همین خاطر درسال 1968 اولین جلسه کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل (آنکتاد) ایجاد یک نظام عمومی ترجیحات تعرفه ای مورد بحث قرار گرفت. براساس این سیستم کشورهای توسعه یافته برای واردات از کشورهای درحال توسعه و بخصوص کشورهای کمتر توسعه یافته امتیازاتی را در نظر می گرفتند. برای اینکه چنین سیستمی قابلیت اجرا پیدا می کرد لازم بود از برخی مقررات گات عبور شود چه گات هرنوع رفتار تبعیض آمیز را ممنوع کرده بود و برقراری هر امتیازی به نفع کشورهای درحال توسعه به معنای تبعیض به زیان سایر کشورها بود. درسال 1971 چنین استثنایی مورد تصویب قرار گرفت و کشورها اجازه یافتند سیستمهای عمومی تعرفه های ترجیحی را بدون رعایت اصل ملل کامله الوداد تصویب و اجرا کنند. در همان سال اتحادیه اروپا اولین سیستم عمومی ترجیحات تعرفه ای را به نفع کشورهای درحال توسعه اجرا کرد. متعاقبا بعضی کشورهای دیگر هم چنین سیستم هایی را به اجرا گذاشتند. اعتقاد عمومی بر این است که کشورهای کمتر توسعه یافته باید از امتیازات بیشتری نسبت به سایر کشورهای درحال توسعه برخوردار باشند. در همین راستا در سال 2001 اتحادیه اروپا مقررات جدیدی را موسوم به "همه چیز بجز اسلحه" به اجرا گذاشت. براساس این مقررات کشورهای کمتر توسعه یافته می توانستند بدون پرداخت هرگونه تعرفه و بدون محدودیت هر نوع کالایی (بجز اسلحه و مهمات) به اروپا صادر کنند. با این وجود براثر فشار لابی های داخلی، برنج موز و شکر از حیطه این مقررات مستثنی شد. این استثنا در واقع منافع این مقررات را برای برخی از کشورهای کمتر توسعه یافته تا حد زیادی تحت تاثیر قرارداد. براساس برنامه زمانبندی قرار است این محدودیت ها از سپتامبر 2009 در مورد برنج و از اکتبر 2009 در مورد شکر برچیده شود.
No comments:
Post a Comment